Impregnat gruntująco-ochronny
Pierwszym produktem aplikowanym na drewnianą elewację po jej oczyszczeniu (piaskowanie niskociśnieniowe, sodowanie, szlifowanie), jak również w przypadku świeżo wybudowanego domu jest impregnat gruntująco-ochronny. Impregnat ten pełni kilka bardzo ważnych funkcji, z czego kluczową jest ochrona i zabezpieczenie drewna przed biokorozją, sinizną, mikroorganizmami i pozostałymi czynnikami biologicznymi, do których zaliczyć można algi, mchy, pleśń, grzyby, a także przeróżne szkodniki i owady. Wspomnieć również należy, że impregnat gruntująco-ochronny pełni także zadanie zbliżone do gruntu, a mianowicie odpowiedzialny jest za ustabilizowanie „podłoża” i przygotowanie drewna do aplikacji warstwy ostatecznej, potocznie nazywaną nawierzchniową. W zależności od producenta impregnatu, a także od lokalizacji drewnianego domu, sugeruje się nałożyć co najmniej jedną jego warstwę by zapewnić nominalną ilość związków/składników aktywnych w drewnie. Z założenia, wszystkie dostępne na rynku impregnaty gruntująco-ochronne mają charakter głęboko penetrujący, nie tworzą one powłoki lecz wnikają bezpośrednio w strukturę drewna. Związki aktywne zawarte w impregnacie mogą być rozpuszczone w wodzie lub rozpuszczalniku, stąd materiały te potocznie przyjęło się nazywać odpowiednio wodo-rozpuszczalne lub rozpuszczalnikowe. Oba rodzaje cechują się zbliżoną aktywnością i odpornością, niemniej jednak impregnaty gruntująco-ochronne na bazie rozpuszczalnika wyróżnia nieco bardziej wzmożona penetracja drewna w porównaniu do impregnatów wodo-rozpuszczalnych. Należy jednak podkreślić fakt, że „bazą” dla związków/składników aktywnych bywa często w przypadku tanich, marketowych impregnatów benzyna lakowa, która jest palna, stąd odradza się wykorzystania takich produktów w impregnacji drewna konstrukcyjnego. Oczywiście nie należy brać pod uwagę, że drewniany dom ulegnie samozapłonowi lub spaleniu, ale mieć na uwadze charakter palny tego produktu w szczególności w trakcie jego aplikacji. Co więcej, niektóre impregnaty, zarówno te rozpuszczalnikowe jak i wodo-rozpuszczalne ze względu na swój skład chemiczny mogą bywać toksyczne dla ludzi i środowiska (lądowego i wodnego), dlatego należy przestrzegać wszystkich norm BHP w trakcie impregnacji, jak również zadbać o ich odpowiednie przechowywanie.
Warstwa nawierzchniowa- powłoka dekoracyjno-ochronna
Spośród wszystkich dostępnych na rynku materiałów do impregnacji i malowania domów drewnianych wyróżnić można te, które tworzą powłokę lub te, które podobnie jak opisany powyżej impregnat gruntująco-ochronny wnikają w drewno. Do pierwszej grupy produktów zaliczyć można przede wszystkim bejce, lakierobejce, lakiery i farby. Przedstawicielami drugiej grupy są impregnaty i oleje, jakkolwiek przypisać do niej można również woski i olejowoski. Z kolei, popularne wśród balowiczów lazury to materiał, który można by przypisać zarówno do pierwszej jak i do drugiej grupy, co szerzej opisane zostało w dalszej części niniejszego artykułu.
Grupa materiałów tworzących powłokę dekoracyjno-ochronną „na” drewnie
Z pośród wymienionych powyżej materiałów przypisanej do tej grupy najpopularniejszymi w kwestii malowania drewnianych domów i elewacji zdają się być lakierobejce. Najmniej popularnymi produktami, które odeszły już do lamusa są lakiery i farby, w szczególności te olejne. Bejce są również materiałem, który przestał być już stosowany na zewnętrznych drewnianych elewacjach, niemniej jednak są szczególnie wybierane w przypadku konserwacji i malowania mebli wewnątrz domu. Podobne zastosowanie znalazły lakiery, które dzięki swojej twardości i odporności na ścieranie wykorzystuje się przede wszystkim w zabezpieczeniu schodów, z nastawieniem na te będące wewnątrz drewnianego domu. Z kolei, lakierobejca to materiał bezpośrednio łączący dekoracyjne cechy bejcy i wytrzymałość lakieru. Lakierobejca tworzy wyjątkowo odporną powłokę, która znakomicie odpycha wodę oraz wilgoć, a przy tym gwarantuje skuteczną ochronę przed działaniem grzybów pleśniowych. Cechą charakterystyczną tej powłoki jest także siła i sposób jej związania z drewnem, który znacząco poprawia uszczelnienie i wypełnienie mikropęknięć, co w dalszym rozrachunku przekłada się na ochronę bali przed ich pękaniem. Co więcej, lakierobejca posiada podwyższoną odporność na zarysowania i ścieranie w porównaniu do pozostałych materiałów. Wspomnieć należy także o minusach lakierobejcy, z których dominującym jest sposobność łuszczenia się i pękania powłoki, w szczególności na południowej stronie elewacji, wobec czego zaleca się zastosowanie lakierobejcy w przypadku lokalizacji drewnianego domu raczej w obszarze zacienionym i wilgotnym niż suchym i nasłonecznionym. Ponadto, ze względu na wspomnianą powyżej siłę wiązania lakierobejcy z drewnem, nawet „zmęczona” czasem i warunkami atmosferycznymi powłoka stwarza ryzyko wystąpienia zmiany profilu drewna w trakcie oczyszczania, zarówno przy wykorzystaniu piasku drobnoziarnistego (piaskowanie niskociśnieniowe) jak i sody oczyszczonej (sodowanie). Poprzez zmianę profilu należy rozumieć nieznaczne wyżłobienie powierzchni drewna- w dotyku powierzchnia będzie delikatnie chropowata a nie idealnie gładka. Ostatnim materiałem do zabezpieczenia drewnianych domów i elewacji w grupie środków tworzących powłokę „na” drewnie są farby. Swoimi cechami i właściwościami są zbliżone do lakierobejcy, niemniej jednak jest między nimi kilka znaczących różnic. Przede wszystkim farby czołowych producentów są elastyczne, przez co są znaczniej mniej narażone na pękanie i łuszczenie, które niejako obarcza lakierobejce. Co więcej, powłoka dostosowuje się do podłoża i pory roku (zmiana temperatury, wilgotności powietrza, liczby godzin wystawienia struktury na promieniowanie słoneczne), a także ma przy tym właściwości wodoodporne i paroprzepuszczalne, co jednoznacznie podkreśla dominujące przeznaczenie farb do malowania drewnianych domów zlokalizowanych raczej w chłodnym i wilgotnym obszarze/terenie. Dobrze nałożona farba podobnie jak lakierobejca podkreśla strukturę drewna zachowując jednocześnie naturalne piękno drewnianej elewacji.
Grupa materiałów penetrujących/wnikających w strukturę drewna
Najczęściej wykorzystywanym materiałem należącym do tej grupy jest impregnat dekoracyjno-ochronny, jakkolwiek jeszcze 10-20 lat temu ze względu na łatwą dostępność to oleje były najpopularniejszymi środkami w impregnacji drewnianych domów i elewacji. Aktualnie naturalne oleje lniane z dodatkami dziegciu czy smoły drzewnej stają się coraz bardziej popularne, przede wszystkim ze względu na swój ekologiczny charakter. Ważnym aspektem w przypadku naturalnych olejów jest sposób ich produkcji, a dokładnie warunki w jakich ulega tłoczeniu. W szczególności ten tłoczony na zimno wydaje się być najlepszym wyborem, a to wszystko ze względu na drobne cząsteczki „zawieszone” w oleju, które dzięki swojemu małemu rozmiarowi głębiej penetrują drewno, co ostatecznie poprawia odporność przed wilgocią, pleśnią a także przed spękaniami. Wspomnieć także należy o pewnego rodzaju ograniczeniach (minusach) naturalnych olejów. Powłoka z oleju zarówno z dodatkiem dziegciu czy smoły drzewnej cechuje stosunkowa krótka żywotność, co wymusza częstszą pielęgnacje i olejowanie. Co więcej, oleje te nie pozwalają zabarwić dekoracyjnie drewnianej elewacji domu, ponieważ z reguły występują wyłącznie w swoim naturalnym kolorze. Znacznie lepiej w tych aspektach sprawują się oleje na bazie rozpuszczalnika, niemniej jednak najczęściej znajdują one zastosowanie w zabezpieczeniu i dekoracji drewnianych tarasów i mebli ogrodowych, generalnie zaleca się ich stosowanie wszędzie tam gdzie woda/wilgoć „stoi” a nie „spływa”. Wszystko to sprawia, że w naszych warunkach klimatycznych w Polsce najlepszą alternatywą do zabezpieczenia drewnianego domu czy elewacji są impregnaty dekoracyjno-ochronne. Impregnaty cechują się wyjątkowo dobrą penetracją, co zdecydowanie sprzyja ochronie drewna, a tym samym nie pozbawia go swojego naturalnego wyglądu i uroku w postaci widocznego rysunku/struktury drewna, układu słojów, sęków czy jakichkolwiek spękań. Oprócz solidnej i długotrwałej ochrony zarówno przed biokorozją, wilgocią, promieniowaniem UV (A i B) i mikroorganizmami, istotnym czynnikiem przemawiającym za wykorzystaniem impregnatów jest ich późniejsze utrzymanie i konserwacja. Odnowienie drewnianej elewacji zabezpieczonej wcześniej impregnatem wymaga wyłącznie ponownego pomalowania, natomiast w przypadku gdy drewno zabezpieczone było lazurą czy lakierobejcą to renowacja okaże się znacznie bardziej czaso- i pracochłonna, ponieważ powłoka nawierzchniowa każdorazowo wymagać będzie usunięcia (piaskowanie niskociśnieniowe, sodowanie, szlifowanie) przed ponownym malowaniem. Kolejnym plusem impregnatów w porównaniu do naturalnych olejów jest możliwość ich zabarwienia, co daje właścicielowi drewnianego domu dowolność w jego dekoracji. Do materiałów z tej grupy zaliczają się także woski i olejowoski, które przeznaczone są do dekoracji wnętrz drewnianych domów. Oba te materiały oprócz właściwości estetycznych zapewniają także ochronę drewnu przed wilgocią, niemniej jednak nie zaleca się ich stosowania w miejscach narażonych na długotrwałą i nadmierną wilgoć. Woski i olejowoski nie żółkną od słońca, co często ma miejsce w przypadku choćby lakierów, a co więcej przepięknie podkreślają urok drewna nadając mu wykończenie matowe lub z połyskiem w zależności od produktu. Z kolei, ostatnim materiałem będącym coraz częściej wybieranym wśród balowiczów jest lazura, która podobnie jak w przypadku impregnatu gruntująco-ochronnego może być zarówno na bazie wody jak i rozpuszczalnika, niemniej jednak również także na bazie żywic. Lazury można przypisać do obu grup, ponieważ składniki aktywne lazury częściowo penetrują drewno, aczkolwiek tworzą zewnętrzną nieprzepuszczalną dla wody powłokę (na drewnianej powierzchni pokrytej lazurą cząsteczki wody zbierają się w krople co określane jest efektem perlenia). Podobnie jak w przypadku farb nawierzchniowych, lazury umożliwiają drewnu oddychać, pracując wraz ze zmianami objętościowymi materiału, co sugeruje przeznaczenie lazur do malowania drewnianych domów i elewacji zlokalizowanych raczej w chłodnym i wilgotnym obszarze/terenie. Większość lazur, w zależności od typu i kolorystyki tworzą transparentną i elastyczną powłokę, która skutecznie chroni drewno przed biokorozją i wilgocią, jakkolwiek podobnie jak w przypadku lakierobejcy częstym jest łuszczenie się i pękanie powłoki, w szczególności na południowej stronie fasady. Lazury pięknie zdobią drewno i skutecznie wyciągają jego urok- wykończenie matowe, satynowe, widoczny układ słojów i rysunek drewna.
Niezależnie od zastosowanego materiału ochronnego należy przestrzegać wszystkich warunków aplikacji produktu, które przewidział jego producent. Pozwoli to zmaksymalizować jakość i żywotność powłoki ochronnej. Jednocześnie należy mieć na uwadze dodatkowe aspekty, które mogą wpłynąć na skuteczność ochrony drewnianej elewacji; w przypadku lokalizacji drewnianego domu w lesie, bądź jego pobliżu (środowisko sprzyjające biokorozji drewna) lub gdy drewno stanowiące elewację jest nadmiernie narażone na promieniowanie słoneczne, bądź bezpośrednio pada/zacina na nie przez dłuższy okres czasu deszcz/śnieg lub po prostu narażone jest na zwiększoną wilgoć (lokalizacja drewnianego domu w pobliżu zbiornika wodnego) zaleca się nałożyć łącznie dwie warstwy impregnatu gruntująco-ochronnego oraz minimum jedną warstwę produktu nawierzchniowego więcej niż przewidział producent. Takie podejście zagwarantuje Inwestorowi spokój na długie lata.
Z naszej strony oferujemy profesjonalną impregnację hydrodynamicznym agregatem malarskim amerykańskiej firmy Graco- ciśnienie natrysku do 245 bar. Rzetelne doradztwo w doborze najoptymalniejszej metody oczyszczania (piaskowanie niskociśnieniowe i sodowanie) elewacji, jak również dobrania najlepszych produktów do impregnacji Twojego drewnianego domu.
Dlaczego my mamy zająć się Twoim domem?
Jesteśmy profesjonalistami– nasze usługi świadczymy wykorzystując najlepsze dostępne na rynku maszyny
Jesteśmy elastyczni i komunikatywni– dostosowujemy się do potrzeb i wymagań każdego klienta